Air Crash Investigation, ken je dat? Een tv-programma op National Geographic waarin echte vliegtuigrampen worden nagespeeld en onderzocht.
Sinds een maand of twee kijkt de jongste van vier daar graag naar, samen met Marco. Daarna bootst hij die rampen op dramatische wijze na met legovliegtuigjes, inclusief Engelse scheldwoorden en krijsende passagiers. Dat doet hij dus ook al een maand of twee, zowat de hele dag door. Ik kan geen ‘Mayday! Mayday!’ meer horen.
Maar goed, ik ga het niet hebben over kinderen die met stalen neuzen tegen de grenzen van mijn ouderlijk geduld aanschoppen, maar wel over die vliegrampen.
Als je binnenkort met samengeknepen billen, klamzweterige handen en moed in je schoenen in een vliegtuig stapt, dan stop je nu misschien beter met lezen.
Ben je er nog? Fijn!
Ik kijk geregeld met een half oog mee naar Air Crash Investigation en het is echt verbazingwekkend hoeveel vliegtuigcrashes veroorzaakt worden door menselijke fouten.
Zo vergat een technicus de pleistertjes van de sensoren te verwijderen, die hij er ter bescherming had over geplakt voor het grondig schoonmaken van het vliegtuig. Gevolg: tijdens de vlucht voelden de sensoren enkel de gevangen begane-grond-luchtdruk tussen pleister en sensor, wat niet echt relevante informatie was voor de piloten. Je zou het niet denken, maar het vliegtuig is tegen de grond gesmakt.
Er was ook een technische ploeg die de schijnbaar simpele opdracht had gekregen twee flappen aan de staart van een vliegtuig te vervangen. Beide flappen werden losgeschroefd, maar door een wissel van dag- en nachtploeg werd alleen de rechter vervangen, en de linker domweg vergeten. En zo’n staartflap die er afvliegt zo heel hoog in de lucht, dat wil je niet hebben als je in een vliegtuig zit, neem het van mij aan.
Ook piloten maken fouten. De automatische piloot ongemerkt uitschakelen en dat pas merken als je al onomkeerbaar aan het neerstorten bent. Zo gedesoriënteerd raken door de bewegingen van een kantelend vliegtuig dat je het nota bene bijna letterlijk zelf de dieperik instuurt. Zo slecht communiceren met de sturende copiloot dat die gewoon niet weet wat je bedoelt, en dan niet eens de controle van het vliegtuig overnemen om de situatie nog te redden.
Die technici en piloten zijn ook maar mensen natuurlijk. En uiteraard maken ze fouten, net als jij en ik.
Gelukkig gaan er door onze fouten geen mensen dood met z’n honderden tegelijk. Maar vervelend is het soms wel.
Ik weet niet of het wetenschappelijk bewezen is, maar volgens mij maken we vaker fouten als we bezig zijn met taken die we eigenlijk niet graag doen.
Omdat ze saaiiii zijn. Je er geen creativiteit voor nodig hebt, of gezond verstand, of Fingerspitzengefühl. Je hersenen bij zichzelf denken: ‘Goh, als je daarmee bezig bent, dan gaan wij even wat anders doen, hoor.’
Apenwerk noem ik dat. Mensenlief, laat me ervan gerust.
Als jij, of een van je personeelsleden, veels te veel tijd aan apenwerk spendeert en dat meer dan zat bent, dan heb ik goed nieuws voor je. Want heel vaak kunnen computers zulke taken overnemen. En die doen dat goedkoop, snel en, jawel, foutloos. En ze zuchten ook niet zo.
Lijkt je dat wel iets?
Neem even contact op!