Hoe los je in godsnaam een integraal op?

11 september 2020

Vorige week zette mijn oudste zoon zijn eerste voorzichtige stapjes in het secundair onderwijs. Een beetje awkward en verlegen zoals het een beginnende puber in een totaal nieuwe situatie betaamt.

Intussen dendert hij de denkbeeldige schoolpoort al door alsof hij er al jaren gaat. Er kan nog net een mompelend ‘tot straks’ en een klungelige zwaai vanaf. Het schooljaar is hier dus goed gestart.

Maar wat een leuke school heeft hij ook! Deze eerste weken staan in het teken van elkaar leren kennen, en dan nog buiten ook, zodat dat veel te warme mondmasker niet op moet.

Op basis van pril gevormde vriendschappen, worden dan over een paar weken de klassen ingedeeld. En dan begint het echte leren, waarin ze grotendeels projecten doen volgens hun eigen interesses.

De school is dus een beetje speciaal, maar dat is onze oudste ook wel.

Zelf ben ik gewoon naar een standaard school gegaan. De klassen waren vooraf bepaald en je mocht de eerste jaren niet eens kiezen naast wie je zat. En elk uur kwam er een andere leraar vooraan vertellen wat hij zelf ongetwijfeld interessant vond, maar wij helaas niet.

Ik mag niet klagen, hoor. Ik had leuke vrienden, ik werd niet gepest en ook qua leerstof lukte het zonder al te veel moeite. Dat laatste waarschijnlijk omdat ik het vlug vlug enkel in mijn korte termijngeheugen duwde, om het net lang genoeg te kunnen onthouden voor de toets of het examen.

Het zal je niet verbazen dat er niet bijzonder veel van die leerstof is blijven hangen.
De namen van de verschillende soorten wolken?
Wanneer je de subjonctief in het Frans ook alweer moet gebruiken?
Hoe je in godsnaam een integraal oplost?

Ik zou het begot niet meer weten.

Wat ik wél nog weet, is hoe tenenkrommend traag een secondewijzer tikt als de les je geen zier interesseert en je ook nog eens honger hebt alsof je al een week niet hebt gegeten.

Maar goed, met de start van het nieuwe schooljaar – en dus het einde van de vakantie – draait ook het bedrijfsleven weer op volle toeren.

En net nu valt het je misschien extra op dat jij of je werknemers wel erg veel tijd besteden aan taken die even goed geautomatiseerd kunnen worden.

Natuurlijk is je bedrijf uniek. En dus past kant-en-klare software niet zomaar.

Bij Flexytools maken we software en apps, precies zoals jij het wil.

Heb je een idee om je bedrijf soepeler te laten lopen?

Stuur ons een berichtje!

Ge leeft maar ene keer

28 augustus 2020

‘Ge leeft maar ene keer.’ Ik hoor het wel vaker. Gezien de talloze overtuigende verhalen over reïncarnatie zou ik die uitspraak durven te betwisten (in gedachten zie ik Bert al met zijn ogen rollen), maar ok, I get the point.

Geniet van elke dag, wat zeg ik, van elk momént, want het kan zo voorbij zijn.

Mij lukt het wel, dat genieten. Want mijn leven bevalt me best. Ik heb een leuke partner, leuke kinderen, leuke familie en vrienden, een leuke job en mijn vrije tijd weet ik ook best leuk in te vullen.

Maar er zijn ook mindere dagen.

Vorige week bijvoorbeeld. Een halve nacht wakker geweest door zoemende muggen (iets met een kapotte hor die maar niet hersteld raakt) en daardoor, ik geef het toe, geen opperbest humeur. Ruziënde kinderen die niets van elkaar konden verdragen. Een berg administratie die hartverscheurend schreeuwde om mijn aandacht. Genieten? Neuh.

Vooral die administratie, nee, die draagt niet bij tot mijn levensgeluk. Ik doe ze uit noodzaak, omdat we al láng failiet zouden zijn als ik ze aan Marco of Bert zou overlaten.

Maar formulieren en facturen en cijfertjes in het algemeen… Ik vind dat allemaal zo gruwelijk saai dat ik er spontaan een stoffige kleur van krijg.

Als ondernemer krijg jij ook te maken met heel wat administratie. En correct me if I’m wrong, maar ik geloof nooit dat jij wel uitkijkt naar die paperassenuurtjes achter je bureau. Je bent tenslotte geen boekhouder.

Maar niet getreurd! Want wij kunnen vast wel software maken die een deel van die administratie overneemt.

Neem vlug contact op!

De stem van Urbanus

13 augustus 2020

Ik kreeg ooit economie van een prof wiens stem en manier van praten enorm leek op die van Urbanus. Als je je ogen dicht deed tijdens zijn lessen, dan zou je gezworen hebben dat het Urbanus was die daar vooraan stond.

Alleen wauwelde hij dan niet over Jezeke of madammen in een bontjas, maar over dingen als het BBP en de prijselasticiteit van de vraag.

Halleluja hallo, die man was saai, zeg.

Het was in de tijd dat Steve Stevaert als burgemeester van Hasselt veel belangstelling kreeg voor het invoeren van het gratis openbaar vervoer daar.

Mijn prof economie werd er niet goed van. Vooral het woordje gratis irriteerde hem mateloos.

‘Gratis bestaat niet!’ blafte hij met de stem van Urbanus, terwijl de speekselklodders in het rond vlogen.

Wij vonden zijn reactie ietwat overdreven, maar hij had wel gelijk.

Als jij zo nu en dan iets gratis aanbiedt, dan hoef ik je niet uit te leggen dat dat voor jou niet gratis is.

In plaats van het woord gratis, hou ik meer van win-win. En daar streven we bij Flexytools elke dag naar.

Want we maken software om je zaak beter te doen draaien. Efficiënter. Met minder kosten.

Dat vraagt dan van jou even een (kleine) investering (onze win), en de járen daarna komt de win voor jou: een computerprogramma dat je personeel ontlast, dat je een haarfijn zicht geeft op alle cijfers in je zaak, dat je toestellen dag en nacht monitort, of dat nog iets helemaal anders doet. Je zegt het maar.

Zie je al voor je hoe dat in jouw zaak kan?

Laat het ons weten!

Eeltige voeten

16 juli 2020

Wij kijken al eens graag naar Universiteit van Vlaanderen (ook naar Universiteit van Nederland, trouwens), waarin colleges worden gegeven over allerlei onderwerpen.

Onlangs vertelde daar een wetenschapper waarom wij mensen geen wielen hebben. Aan ons lijf dus, in plaats van voeten. Alsof iemand zich dat afvroeg. Wel ja, blijkbaar wel.

Voor wie het interessant vindt: dat komt dus omdat al onze lichaamsdelen aders en zenuwbanen nodig hebben. En als je dan wielen hebt in plaats van voeten, dan geraken die bloed- en zenuwbanen verstrengeld door al dat gedraai en knappen ze binnen de kortste keren kapot.

Onze kritische en onafhankelijke denker Marco vindt het aannemelijker dat de reden is dat er nog niet zolang wegen zijn. Nu is hij geen wetenschapper met een postdoctoraat op zak, maar daar zit wel iets in. Want met wielen door een bos of hobbelig grasveld baggeren is net wat minder handig dan met eeltige voeten.

Wat vast staat, is dat de natuur efficiënt wil zijn. Dat zit ook nog in onze eigen natuur. Want de mens gaat onbewust efficiënt met zijn energie om. Of anders gezegd: hij is lui. In ieder van ons schuilt een tamzak die graag in de zetel hangt. Alleen kan de ene dat beter verstoppen dan de andere.

In deze tijden van overvloed is het niet zo handig dat ons brein probeert om zo zuinig mogelijk met energie om te gaan. Enfin ja, ik hoop tenminste dat je zelfs in coronatijden geen boterham minder hoeft te eten.

Wat tegenwoordig wél handig is, is efficiënt omgaan met je tijd. En oh ja, daar kan Flexytools je echt bij helpen.

Want bij Flexytools maken we software speciaal voor jouw bedrijf. Die software neemt taken over van jou of je personeelsleden. En dus win je tijd.

Al wel een idee hoe we voor jou tijd kunnen winnen?

Stuur ons een berichtje!

Een blij OCD-kantje

9 juli 2020

Ik zag onlangs een interessante infographic  over verloren tijd op het werk. Er blijken drie grote boosdoeners te zijn: e-mails, vergaderingen en onderbrekingen.

Ik laat die e-mails en vergaderingen maar even buiten beschouwing, omdat ik daar niet zo van schrok. En een leuke e-mail, daar moet je gewoon even tijd voor maken ;-).

Wat ik wel erg frappant vond, was dat de gemiddelde werknemer zijn werk maar liefst 56 keer per dag onderbreekt. Zes-en-vijf-tig keer! Misschien wordt hij gebeld door een klant, komt een collega iets vragen of checkt hij even zijn facebookpagina.

Het kost hem zo’n twee uur per dag om zich opnieuw te concentreren en weer naarstig aan het werk te gaan. Twee uur! Dat is begot meer dan een vierde van zijn dagelijkse werktijd!

En alsof dat nog niet erg genoeg is, is 80% van die onderbrekingen onbelangrijk, niet dringend of – schande! – niet eens werkgerelateerd.

Als ondernemer moet ik bijna huilen om die cijfers. De lasten op arbeid zijn torenhoog, dus dan wil je wel dat je werknemers zich nuttig bezighouden tijdens de werkuren.

En ok, het is geen ramp als ze eens even facebooken of onder het genot van een koffietje socializen met een collega. Maar toch geen 56 keer per dag…

Het zijn natuurlijk niet alleen werknemers die hun werk vaak onderbreken. Ook ondernemers maken zich er schuldig aan. Als ik bijvoorbeeld naar mezelf kijk, moet ik toegeven dat ik me ook wel eens laat afleiden tijdens het werk. Mijn e-mail check, een vriendin app of vlug een boodschappenlijstje maak.

Maar wat me opvalt, is dat ik dat veel vaker doe als ik iets aan het doen ben wat me echt niet boeit. Als ik bijvoorbeeld bezig ben met het betalen van de facturen, laat ik me sneller afleiden dan wanneer ik een nieuwsbrief schrijf. Want die saaie administratie, die boeit me niet. Al moet ik wel toegeven dat mijn OCD-kantje door het dolle heen is als de cijfertjes mooi kloppen.

Ervoor zorgen dat jij en je werknemers het werk helemaal niet meer onderbreken en geen fouten meer maken, dat is een utopie. Maar een echte transformatie is zeker haalbaar.

Laat computers taken doen die jullie nu niet graag doen, omdat ze saai zijn, geestdodend zelfs. Computers werken goedkoop, snel en, jawel, ononderbroken.

Flexytools maakt software op maat voor jouw bedrijf, helemaal zoals jij het wil. En dus zijn er eindeloos veel mogelijkheden. Met een gemeenschappelijke noemer: de software lost praktische problemen op, of voorkomt ze zelfs. En dat mag je heel ruim nemen. Van zuchtende werknemers tot waterschade.

Lijkt je dat wel iets?

We horen het graag!

PS: Ook wel interesse in die infographic? Je vindt hem hier: www.atlassian.com/time-wasting-at-work-infographic


Testosteronhaantje

29 juni 2020

De ninja deed een verdienstelijke poging om twee sporten tegelijk te nemen, maar faalde jammerlijk en belandde met een grote plons in het water.

Wel ja, ninja… De deelnemer aan American Ninja Warrior bedoel ik. Mocht je het niet kennen: een Amerikaanse sportwedstrijd waarin een bende fitte, gespierde, opgefokte mannen en vrouwen probeert om zo snel mogelijk een aartsmoeilijk parcours af te leggen.

Vaak verkopen ze eerst een hoop show, waarin ze een klein dansje doen, het publiek opzwepen of een paar spierbundels tonen. Dan is het tijd om op z’n van Veens te rennen, springen, vliegen en duiken. Wie valt, mag wel weer opstaan, maar ligt meteen uit de wedstrijd.

American Ninja Warrior komt op tv, met twee uiterst Amerikaanse brulpresentatoren er gratis bij. Mijn iele zonen kijken er graag naar, met grote ogen en rauwe kreten.

‘Zou jij dat ook kunnen, papa?’

Ik doe mijn best om niet te lachen en Marco mompelt iets onverstaanbaars. Ze zijn hier de fase van ‘papa kan alles’ al even voorbij, zelfs de jongste van vijf.

Maar goed, die ninja dus. In het voorfilmpje hadden we al kunnen zien dat hij zich had gespecialiseerd in de Salmon Ladder, het onderdeel waarin je hangend aan een staaf naar omhoog moet klimmen door je op te trekken en de staaf telkens een trapje hoger te slingeren, als de sporten van een ladder. Ik leg het waarschijnlijk niet goed uit, maar je kan hier even klikken om te zien wat ik bedoel: https://www.youtube.com/watch?v=BpiClZAHafw.

Normale ninja’s doen dat dus trapje per trapje. Maar dat was deze niet van plan. Want dit testosteronhaantje ging wel eens even laten zien wat hij wel niet allemaal kon. Of niet. Want hij miste, en mocht druipend en met gebogen hoofd naar huis om nog wat verder te oefenen.

Hij had die Salmon Ladder natuurlijk ook op de gewone manier kunnen doen. Dan was hij waarschijnlijk helemaal niet gevallen en had hij misschien wel het hele parcours afgelegd. Met eeuwige roem en – als hij de snelste was geweest – een hoop geld tot gevolg. Heel wat beter dan een nat pak en rode oortjes van schaamte.

Ik wil maar zeggen, onnodig risico’s nemen is meestal niet de verstandigste keuze. En misschien neem jij ook wel onnodige risico’s.

Op persoonlijk vlak door deze tijd coronafeestjes te houden bijvoorbeeld, je handen niet grondig te wassen of te veel aan je gezicht te zitten.

Op zakelijk gebied misschien wel door te werken met computers of andere toestellen die niet in orde zijn. En dat kan je geld kosten.

Gelukkig komt Flexytools je te hulp ;-).

We installeren kleine programmaatjes of sensoren die je computer of toestel dag en nacht in het oog houden en meteen alarm slaan als er iets niet helemaal normaal lijkt. Die meldingen komen hier op kantoor binnen, zodat we meteen aan de slag kunnen om problemen te voorkomen.

Geïnteresseerd?

Stuur ons een berichtje!

Maak je onderneming efficiënter

19 juni 2020

Lezen over de gruweldaden van een seriemoordenaar is niet zo’n goed plan zo vlak voor het slapengaan. Daar kwam ik gisteren achter.

Uiteraard hoef je geen Einstein te zijn om dat te voorzien, en het flitste wel door mijn hoofd hoor, dat het beter was om wat luchtigere zaken te gaan lezen, maar het was al te laat. Ik was echt geïntrigeerd en kon niet zomaar stoppen.

Het zat zo: gisterenavond laat keek ik vanuit bed naar een aflevering van Paranormal Caught on Tape. Slechte timing, ik weet het wel.

Bang is een groot woord, maar toen ik daarna in het donker lag, was ik toch niet helemaal op mijn gemak. En er lag dan wel een stoere man naast me te snurken (wel ja, stoer… Marco dus), maar zeg nu zelf, wat kan die nu beginnen tegen een bozige poltergeist?

En dus besloot ik om nog wat online te gaan lezen om mijn gedachten wat te verzetten, en ja, hoe gaat dat dan? Ik klikte op een link, en toen nog eens, en toen nog eens, en voor ik het wist, was ik aan het lezen over de eerste bewezen seriemoordenaar van Amerika.

H. H. Holmes was dat, een man die op het einde van de negentiende eeuw in Chicago een hotel liet bouwen, dat later de zeer toepasselijke bijnaam moordkasteel kreeg.

Want het was geen dertien-in-een-dozijn hotel. Het was door Holmes speciaal ontworpen om op een gemakkelijke manier mensen te vermoorden en daarna van hun lichamen af te geraken.

Het hotel had gangen en trappen die nergens toe leidden.

Het had geluiddichte kamers die aangesloten waren op gasleidingen, om de gasten te kunnen vergassen.

Het had deuren die alleen vanaf de buitenkant geopend konden worden.

Het had stortkokers langs waar Holmes de lichamen naar de kelder kon gooien.

En daar ontleedde hij ze, waarna hij hun organen en skeletten verkocht aan medische scholen. Door zijn connecties in de medische wereld was dat voor hem blijkbaar een koud kunstje.

In de kelder stonden ook martelwerktuigen, en verschillende soorten gif, want blijkbaar werd niet iedereen vergast. Er waren ook ovens om lichamen in te verbranden en putten met zuur. Want ja, waar blijf je met het onverkoopbare spul, hè?

Het is niet bekend hoeveel slachtoffers Holmes precies maakte, maar sommige schattingen gaan tot tweehonderd.

Een gezellige boel was het er dus niet, in dat hotel daar in Chicago. Maar hoewel natuurlijk verwerpelijk, Holmes had het al bij al wel goed uitgedacht allemaal. Het was een heel efficiënt gebouw. Want in een gewoon hotel waren die moorden en het laten verdwijnen van de lichamen heel wat moeilijker geweest.

Moorden en hotels, wat heeft het in godsnaam met Flexytools te maken? Niets natuurlijk. Maar efficiëntie, aha, dat zeker wel.

Want bij Flexytools maken we software op maat, en die software werkt een heel stuk efficiënter dan jij of je personeelsleden ooit zouden kunnen (en dat ligt niet aan jullie capaciteiten!).

Rapporten uit je data maken, monotoon werk verlichten, problemen detecteren, … Er zijn zo veel mogelijkheden hoe Flexytools jouw onderneming efficiënter kan doen draaien.

Heb je al een idee hoe wij je kunnen helpen?

Stuur ons een berichtje!

Software op maat om je hersenen te sparen

11 juni 2020

Iedereen doet wel eens iets doms of ondoordachts. Zelfs mensen die best heel intelligent zijn, doen soms dingen waarvan je denkt ‘die had beter twee keer nagedacht’.

De bril-jan-te Elon Musk bijvoorbeeld, toen hij zijn pasgeboren boeleken opzadelde met de naam X Æ A-12.

Nu mag ik niet te veel kritiek geven op Elon, want Bert heeft daar een beetje een boontje voor.

En dus ik geef graag wat andere voorbeelden van domme acties, van mensen die wellicht wat minder briljant zijn.

De Amerikaanse vrouw die ter hoogte van haar coronaverspreidende neus en mond een gat in haar mondmasker knipte om beter te kunnen ademen.

Trump, die insinueerde dat bleekwater drinken een goede remedie tegen het coronavirus was.

De naïeve Amerikanen die hem blindelings geloofden en effectief chloor naar binnen goten. Ze waren niet eens besmet met het virus.

Ze hadden allemaal beter hun hersentjes eerst even aangezwengeld.

Je hersentjes aanzwengelen is ook iets wat jij best doet tijdens je werk. En niet alleen om blunders te voorkomen.

Mensen die hun hersenen niet of nauwelijks gebruiken, zijn vatbaarder voor een bore-out en voor dementie later. En als je overdag vaak saai, monotoon werk doet, dan lost een kruiswoordraadseltje ’s avonds je probleem niet op.

Helaas zijn er sowieso taken in je onderneming waar je eigenlijk geen brain power voor nodig hebt. En die laat je dus beter automatiseren. Beter voor je werklust én voor je hersenen.

Bij Flexytools maken we software op maat voor zulke taken. Dat gaat van voorraadbeheer tot manuele gegevensverwerking. Ook voor heel kleine programmaatjes, waar de gemiddelde programmeur zijn computer nog niet voor aanzet, kun je bij ons terecht.

Denk je dat we je kunnen helpen beter voor je hersenen te zorgen?

Laat het ons weten!

Software op maat voor jouw apenwerk

8 juni 2020

Air Crash Investigation, ken je dat? Een tv-programma op National Geographic waarin echte vliegtuigrampen worden nagespeeld en onderzocht.

Sinds een maand of twee kijkt de jongste van vier daar graag naar, samen met Marco. Daarna bootst hij die rampen op dramatische wijze na met legovliegtuigjes, inclusief Engelse scheldwoorden en krijsende passagiers. Dat doet hij dus ook al een maand of twee, zowat de hele dag door. Ik kan geen ‘Mayday! Mayday!’ meer horen.

Maar goed, ik ga het niet hebben over kinderen die met stalen neuzen tegen de grenzen van mijn ouderlijk geduld aanschoppen, maar wel over die vliegrampen.

Als je binnenkort met samengeknepen billen, klamzweterige handen en moed in je schoenen in een vliegtuig stapt, dan stop je nu misschien beter met lezen.

Ben je er nog? Fijn!

Ik kijk geregeld met een half oog mee naar Air Crash Investigation en het is echt verbazingwekkend hoeveel vliegtuigcrashes veroorzaakt worden door menselijke fouten.

Zo vergat een technicus de pleistertjes van de sensoren te verwijderen, die hij er ter bescherming had over geplakt voor het grondig schoonmaken van het vliegtuig. Gevolg: tijdens de vlucht voelden de sensoren enkel de gevangen begane-grond-luchtdruk tussen pleister en sensor, wat niet echt relevante informatie was voor de piloten. Je zou het niet denken, maar het vliegtuig is tegen de grond gesmakt.

Er was ook een technische ploeg die de schijnbaar simpele opdracht had gekregen twee flappen aan de staart van een vliegtuig te vervangen. Beide flappen werden losgeschroefd, maar door een wissel van dag- en nachtploeg werd alleen de rechter vervangen, en de linker domweg vergeten. En zo’n staartflap die er afvliegt zo heel hoog in de lucht, dat wil je niet hebben als je in een vliegtuig zit, neem het van mij aan.

Ook piloten maken fouten. De automatische piloot ongemerkt uitschakelen en dat pas merken als je al onomkeerbaar aan het neerstorten bent. Zo gedesoriënteerd raken door de bewegingen van een kantelend vliegtuig dat je het nota bene bijna letterlijk zelf de dieperik instuurt. Zo slecht communiceren met de sturende copiloot dat die gewoon niet weet wat je bedoelt, en dan niet eens de controle van het vliegtuig overnemen om de situatie nog te redden.

Die technici en piloten zijn ook maar mensen natuurlijk. En uiteraard maken ze fouten, net als jij en ik.

Gelukkig gaan er door onze fouten geen mensen dood met z’n honderden tegelijk. Maar vervelend is het soms wel.

Ik weet niet of het wetenschappelijk bewezen is, maar volgens mij maken we vaker fouten als we bezig zijn met taken die we eigenlijk niet graag doen.

Omdat ze saaiiii zijn. Je er geen creativiteit voor nodig hebt, of gezond verstand, of Fingerspitzengefühl. Je hersenen bij zichzelf denken: ‘Goh, als je daarmee bezig bent, dan gaan wij even wat anders doen, hoor.’

Apenwerk noem ik dat. Mensenlief, laat me ervan gerust.

Als jij, of een van je personeelsleden, veels te veel tijd aan apenwerk spendeert en dat meer dan zat bent, dan heb ik goed nieuws voor je. Want heel vaak kunnen computers zulke taken overnemen. En die doen dat goedkoop, snel en, jawel, foutloos. En ze zuchten ook niet zo.

Lijkt je dat wel iets?

Neem even contact op!

Wij hebben nu tijd om jouw computerprogramma te maken!

17 maart 2020

Blijf in uw kot. Yep. Keibelangrijk. We moeten er met zijn allen voor zorgen dat het coronavirus niet de kans krijgt zich snel te verspreiden. Sowieso.

Onze gezondheid, en die van onze kwetsbare medemens, heeft nu absolute prioriteit. En dus trof de overheid allerlei maatregelen. Die zijn niet overdreven, en absoluut noodzakelijk.

Maar evident is het allemaal niet.

Sommige mensen zijn de wanhoop nabij omdat ze niet weten wat ze met hun nageslacht aanmoeten, nu het niet naar school kan.

Sommige mensen zijn zo extreem extravert dat ze het moeilijk vinden om zich in hun eentje (of met hun gezin) bezig te houden.

Sommige mensen kochten onze plaatselijke Lidl zo leeg, dat ik er vrijdag geen melk, rijst, pasta, aardappelen of de lievelingsdiepvriespizza van mijn moeilijke eter meer vond. Toiletpapier heb ik niet gecheckt, maar ik kan het al raden.

En sommige mensen zijn zelfstandige, en zien de omzet van hun onderneming zienderogen achteruit gaan. Check.

Maar we blijven niet bij de (toiletpapier)pakken zitten. De coronacrisis zorgt hier bij Flexytools voor tijd vrij voor onze programmeurs.

Daarom hebben we beslist om deze periode in te zetten op kleine projecten. En dan bedoelen we echt klein. Zo klein, dat de gemiddelde programmeur ervoor met zijn ogen rolt, en er niet aan begint. Net zoals een klusjesman ook niet langskomt om een kaderke op te hangen of een muurtje te witten.

Dus heb jij zo’n klein programmeursklusje te doen?

We horen het graag!